درمان افتادگی واژن در اهواز

درمان افتادگی واژن بسته به شدت افتادگی و وضعیت فردی بیمار می‌تواند شامل روش‌های غیرجراحی یا جراحی باشد. در موارد خفیف، تقویت عضلات کف لگن با تمرینات کگل، استفاده از پساری (ابزار حمایتی داخل واژن)، و تغییر سبک زندگی (مانند کاهش وزن و اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین) توصیه می‌شود.

برای موارد متوسط تا شدید، روش‌های جراحی مانند کولپورافی (ترمیم دیواره‌های واژن) یا استفاده از مش‌های جراحی برای حمایت از بافت‌های ضعیف انجام می‌شود. در برخی موارد، جراحی‌های بازسازی لگن یا هیسترکتومی (برداشتن رحم) نیز ممکن است ضرورت پیدا کند. انتخاب روش درمانی به شرایط بالینی بیمار و مشورت با متخصص زنان بستگی دارد.

علل افتادگی واژن

• خانم هایی که سیگار به مقدار زیاد مصرف می کنند.
• خانم هایی با اضافه وزن زیاد.
• افرادی که زایمان های متعدد را پشت سر گذاشته اند. زایمان بیش از یک مرتبه خطر ابتلا به افتادگی واژن را افزایش می دهد.
• خانم هایی که یائسگی را تجربه کرده اند، هورمون های استروژن اهمیت بالایی دارند و باعث می شود عضلات لگن تقوت پیدا کنند، هنگامی که فرد دچار یائسگی می شود مانند گذشته استروژن تولید نشده و به مرور عضلات لگن ضعیف خواهند شد و در نتیجه افتادگی واژن ایجاد می شود.
• افزایش سن
• فعالیت بدنی شدید و بلند کردن و حمل اجسام سنگین، فشار ناشی از فعالیت های سنگین می تواند عضلات لگن را ضعیف کند.
• عمل جراحی مانند: هیسترکتومی

عوامل تاثیرگذار در افزایش ابتلا به افتادگی واژن  

وجود بیماری های نادر نظیر اکستروفی مثانه 

جراحی یا پرتودرمانی در ناحیه لگن  

سرفه های مزمن و مداوم ناشی از بیماری های ریوی 

علائم افتادگی واژن چیست؟

در بسیاری از موارد، ممکن است هیچ علامتی از پرولاپس احساس نکنید. ممکن است در حین معاینه در مطب ارائه دهنده خدمات درمانی خود از افتادگی واژن مطلع شوید. اگر علائم را تجربه کردید، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احساس پری، سنگینی یا درد در ناحیه لگن. این احساس اغلب با گذشت روز یا پس از ایستادن، بلند کردن یا سرفه بدتر می شود.
• درد پایین کمر
• برآمدگی در واژن
• اندام هایی که از واژن خارج می شوند
• نشت ادرار (بی اختیاری ادرار)
• عفونت های مثانه
• مشکل در دفع مدفوع
• مشکلات مقاربت جنسی
• مشکل در قرار دادن تامپون

افتادگی واژن چگونه ایجاد می شود؟

افتادگی واژن زمانی رخ می‌دهد که ساختارهای حمایتی کف لگن، شامل عضلات، رباط‌ها و بافت‌های همبند، ضعیف یا آسیب‌دیده شوند و نتوانند اندام‌های لگنی را به درستی در جای خود نگه دارند. این وضعیت می‌تواند به دلایل زیر ایجاد شود:

1. زایمان طبیعی

• فشار زیاد در طول زایمان، به‌ویژه در زایمان‌های سخت، طولانی یا چندقلویی، می‌تواند باعث کشیدگی یا پارگی عضلات و رباط‌های کف لگن شود.

2. افزایش سن و یائسگی

• با افزایش سن و کاهش سطح هورمون استروژن پس از یائسگی، بافت‌های واژن و کف لگن ضعیف‌تر می‌شوند، که این امر احتمال افتادگی را افزایش می‌دهد.

3. افزایش فشار داخل شکم

• عواملی مانند یبوست مزمن، سرفه‌های طولانی‌مدت (در افراد مبتلا به بیماری‌های ریوی)، و بلند کردن اجسام سنگین می‌توانند به طور مکرر فشار زیادی بر عضلات و بافت‌های کف لگن وارد کنند و منجر به افتادگی شوند.

4. عوامل ژنتیکی

• برخی افراد به دلیل ژنتیک، بافت‌های همبند ضعیف‌تری دارند که آنها را بیشتر مستعد افتادگی واژن می‌کند.

5. چاقی

• اضافه وزن و چاقی می‌تواند فشار بیشتری بر ساختارهای حمایتی لگن وارد کرده و خطر افتادگی را افزایش دهد.

6. جراحی‌های لگنی قبلی

• جراحی‌هایی مانند هیسترکتومی (برداشتن رحم) یا ترمیم‌های لگنی ممکن است ساختارهای حمایتی واژن را تضعیف کرده و احتمال افتادگی را بالا ببرد.

7. آسیب‌های ناشی از ضربه

• ضربه‌های مستقیم به لگن یا آسیب‌های ناشی از حوادث می‌توانند عضلات کف لگن را دچار ضعف کنند.

8. کاهش فعالیت بدنی

• کم‌تحرکی و ضعف عضلات کف لگن به دلیل عدم ورزش یا فعالیت‌های فیزیکی مناسب می‌تواند به افتادگی منجر شود.

9. بیماری‌های زمینه‌ای

برخی بیماری‌ها مانند بیماری‌های عصبی یا دیابت ممکن است باعث ضعف عضلانی و ایجاد افتادگی شوند.

افتادگی واژن چگونه تشخیص داده می شود؟

پرولاپس واژن اغلب در مطب ارائه دهنده خدمات درمانی شما در حین ملاقات تشخیص داده می شود. ارائه دهنده شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد، در مورد علائم پری در ناحیه لگن یا بی اختیاری ادرار با شما صحبت می کند. همچنین ممکن است در مورد سابقه خانوادگی و بارداری های قبلی از شما سوال شود. در برخی موارد، ممکن است هیچ علائمی نداشته باشید و پرولاپس در طی یک معاینه معمول با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما پیدا شود.

کدام روش برای درمان افتادگی واژن بهتر است؟

• باتوجه به وضعیت بیمار و میزان افتادگی واژن، پزشک برای درمان افتادگی واژن از یک راه یا ترکیبی از چندین راه را استفاده می کند.
• افتادگی واژن می تواند آنقد شدید و گسترده باشد که نیازبه جراحی گسترده و در بیمارستان داشته باشد، اما در مواقعی ممکن است افتادگی واژن گسترده نبوده و تحت یک جراحی کوچک سرپایی در مطب انجام شود.
• گاهی اوقات نیز نیاز به جراحی وجود نداردو با روش های غیر تهاجمی، افتادگی واژن برطرف می شود که در ادامه انواع روش های غیر جراحی برای درمان افتادگی واژن در اهواز بیان می شود.

درمان افتاگی واژن بدون جراحی

همانطور که گفته شد، گاهی اوقات برای درمان افتادگی واژن نیازی به جراحی وجود ندارد و پزشک با روش های غیر جراحی می تواند افتادگی واژن را درمان کند از جمله:

• درمان افتادگی واژن در اهواز با استفاده ازنخ های واژینال
• رفع افتادگی واژن با به کارگیری تکنیک های لیزر
• درمان افتادگی واژن در اهواز با آر اف

درمان افتادگی واژن با جراحی 

در صورتی که افتادگی واژن شدید باشد، و روش های درمان دیگر موجب بهبود آن نشده باشد، از جراحی برای درمان افتادگی واژن در اهواز استفاده می شود. 

روش های جراحی مختلفی برای درمان افتادگی واژن وجود دارد که برخی از این روش ها تهاجمی بوده و با استفاده از آن ها بهترین جراح زنان اندام های لگن را به جای خود بازگردانده و از یک بافت اهدا کننده یا یک ماده مصنوعی برای استحکام عضلات کف لگن استفاده خواهد شد. این جراحی یا از طریق کانال واژن یا از طریق ایجاد برش های کوچک لاپاراسکوپ انجام خواهد شد. 

ولی در جراحی های کم تهاجمی تر جراح زنان با استفاده از روش های مخصوص به ترمیم افتادگی واژن خواهد پرداخت. 

میزان افتادگی واژن

افتادگی واژن بر اساس شدت و میزان نزول اندام‌های لگنی به چهار درجه تقسیم می‌شود. این درجات نشان‌دهنده میزان جابجایی اندام‌ها نسبت به محل طبیعی خود هستند:

1. درجه اول (افتادگی خفیف):

• اندام‌های لگنی (مانند دیواره واژن، مثانه یا رحم) کمی پایین‌تر از موقعیت طبیعی خود قرار می‌گیرند، اما هنوز وارد دهانه واژن نشده‌اند.
• در این مرحله، علائم معمولاً خفیف یا نامحسوس هستند و ممکن است شامل احساس فشار خفیف یا ناراحتی باشند.

2. درجه دوم (افتادگی متوسط):

• اندام‌های لگنی به اندازه‌ای پایین آمده‌اند که به دهانه واژن می‌رسند، اما از آن عبور نمی‌کنند.
• ممکن است بیمار احساس سنگینی یا بیرون‌زدگی در واژن داشته باشد، به‌ویژه هنگام ایستادن یا فعالیت‌های فیزیکی.

3. درجه سوم (افتادگی شدید):

• اندام‌های لگنی از دهانه واژن عبور کرده و بخشی از آنها از واژن بیرون می‌آید.
• علائم می‌توانند شامل درد، دشواری در ادرار یا مدفوع، و بیرون‌زدگی واضح باشند.

4. درجه چهارم (افتادگی کامل):

این مرحله اغلب با ناراحتی شدید، مشکلات ادراری یا مدفوعی، و تأثیر بر کیفیت زندگی همراه است و معمولاً نیاز به جراحی دارد.

اندام‌های لگنی به طور کامل از واژن خارج شده‌اند (پرولاپس کامل).

آیا می توان از افتادگی واژن جلوگیری کرد؟

اغلب، شما نمی توانید از افتادگی واژن جلوگیری کنید. عادات شیوه زندگی خوبی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به پرولاپس واژن اتخاذ کنید. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ورزش منظم (تمرینات کگل)
• حفظ وزن و رژیم غذایی سالم
• سیگار نکشیدن
• استفاده از تکنیک های مناسب بلند کردن

وقتی چیزی سنگین بلند می کنید، می توانید فشار بیاورید. این فشار می تواند منجر به افتادگی شود. با رعایت چند نکته می توانید خطر افتادگی را کاهش دهید.

• تنها بلند نشوید: وقتی چیزی دارید که شکل عجیبی دارد یا بسیار بزرگ است، برای بلند کردن آن کمک بگیرید. همچنین از بلند کردن چیزی بالاتر از سطح کمر خودداری کنید.
• با پاها بلند شوید: هنگامی که چیزی را پایین تر از سطح کمرتان برمی دارید، پشت خود را صاف نگه دارید و در زانوها و باسن خود خم شوید. از ناحیه کمر با زانوها صاف به جلو خم نشوید.
• هنگام بلند کردن چیزی تکان و حرکت ندهید: مطمئن شوید که زانوها را در یک حرکت ثابت صاف کرده اید و شی را به سمت بدن خود نچرخانید.
• قرار دادن اجسام قبل از بلند کردن: اگر شیئی را از روی میز بلند می کنید، آن را به لبه بکشید تا بتوانید آن را نزدیک بدن خود نگه دارید.
• قدم های کوچک بردارید: هنگام حرکت با یک بسته عجله نکنید. وقت بگذارید و از قدم های کوچک استفاده کنید.
• اجسام را به همان روشی که آنها را برداشته اید پایین بیاورید: پاها را از هم جدا کنید، ماهیچه های شکمتان را محکم کنید و در قسمت باسن و زانو خم شوید تا یک جسم را پایین بیاورید.

آیا افتادگی واژن انواع مختلفی دارد؟

بله، ممکن است چندین عضو در ناحیه لگن دچار افتادگی شوند و بدین صورت محل افتادگی نیز متفاوت شود از جمله:

• افتادگی طاق واژینال: ناحیه ی بالای واژن در داخل کانال واژن فرورفته و این نوع از افتادگی واژن اغلب در خانم هایی اتفاق می افتد که جراحی هیسترکتومی داشته و رحم را برداشته اند.
• افتادگی رحم: در این نوع از افتادگی، رحم برامده تر شده و اندکی به داخل واژن افتادگی پیدا کرده و در برخی مواقع از دهانه واژن خارج میشود.
• سیستول: در این حالت، مثانه در واژن فرو می ورد.
• مجرای ادراری: مجرای ادرار لوله ای است که ادرار را از مثانه خارج می کند، ممکن است به سمت داخلی واژن افتاده شود.
• رکتوسل: دیواره روده مایل به داخل واژن می شود.
• انتروسل: زمانی که روده کوچک به نواح انتهایی لگن مایل شده و از ناحیه ی بالایی واژن خارج شود، به تعبیری روده کوچک دچار بیرون زدگی شده است.

عوارض افتادگی واژن 

به طور معمول این مشکل کیفیت زندگی افراد را کاهش داده و در صورتی که رحم و یا دهانه آن برآمده شد باشد . همچنین از واژن بیرون زده باشد، موجب ایجاد زخم در ناحیه واژن خواهد شد. از عوارض دیگر این عارضه می توان به بروز مشکلات روده و یبوست، افزایش خطر ابتلا به عفونت های دستگاه ادراری، بروز مشکل در ادرار کردن و بروز مشکل در زمان برقراری رابطه جنسی اشاره کرد.  

ارتباط افتادگی واژن با افتادگی رحم و مثانه 

یکی از دلایل رایج و مهم در افتادگی واژن بیماری های رحم و مثانه می باشد، به عنوان مثال جراحی هیسترکتومی که برای برداشتن رحم انجام می شود، خود عامل مهمی در افتادگی واژن به شمار می رود. در برخی از موارد نیز به دلیل افتادگی رحم، رحم برآمده افراد به داخل واژن برگشته و موجب بیرون زدن رحم از دهانه واژن خواهد شد. افتادگی مثانه نیز به دلیل برآمده شدن واژن موجب بیرون زدگی واژن شده و با افتادگی واژن مرتبط می باشد. 

افتادگی واژن چه قدر شایع است؟

افتادگی واژن یک مشکل نسبتاً شایع در میان زنان است، به‌ویژه در سنین بالاتر یا پس از زایمان. شیوع آن بسته به عوامل مختلفی مانند سن، تعداد زایمان‌ها و سبک زندگی متفاوت است. برخی آمارهای کلیدی در این زمینه عبارتند از:

اگرچه افتادگی واژن در زنان جوان‌تر کمتر شایع است، اما ممکن است به دلیل عوامل خطر مانند زایمان‌های سخت، ژنتیک، یا بیماری‌های زمینه‌ای رخ دهد.

زنان بالای 50 سال:

حدود 50 درصد از زنان بالای 50 سال درجاتی از افتادگی واژن یا اندام‌های لگنی را تجربه می‌کنند، اگرچه ممکن است همیشه علامت‌دار نباشد.

زایمان طبیعی:

زنانی که زایمان طبیعی داشته‌اند، به‌ویژه چندین زایمان، در معرض خطر بیشتری قرار دارند. تخمین زده می‌شود حدود 20 درصد از زنان پس از زایمان دچار افتادگی خفیف تا متوسط شوند.

جراحی لگنی یا هیسترکتومی:

زنانی که سابقه جراحی‌های لگنی دارند، بیشتر در معرض افتادگی واژن قرار می‌گیرند.

نیاز به درمان جراحی:

حدود 10 تا 20 درصد از زنان در طول عمر خود به دلیل افتادگی واژن نیاز به جراحی پیدا می‌کنند.

شیوع در زنان جوان‌تر:

سخن پایانی 

به این نکته باید توجه داشته باشید که در صورت مشاهده هر کدام از علائم افتادگی واژن نظیر إحساس پری یا سنگینی در ناحیه پایین شکم و یا مشاهده برآمدگی هایی در واژن در اسرع وقت به پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید. و همیشه بهترین روش برای پیشگیری و درمان به موقع بیماری های مرتبط با زنان مراجعه به پزشک متخصص زنان در دوره های مختلف می باشد. 

سوالات متداول